Het leven zoals het is: LUCA Muziek

Campus Lemmens van de LUCA school of Arts ligt net buiten deLeuvense ring op een berg. De kunstenhogeschool biedt in Leuven zoweldramaopleidingen als muziekopleidingen aan. Vorig semester nam Veto al eenkijkje op de drama-afdeling. Hoog tijd om ook muziekstudenten aan het woord telaten.

Nanou Dufraing is bezig aan haar eerstemasterjaar muziektherapie. Andrea Van Acker volgt saxofoon in de opleidinginstrument/zang. Korneel Van Neste volgt in diezelfde opleiding de richtingzang.

Commune

Wanneer je door de gangen van het Lemmens wandelt voel je een unieke sfeer, helemaal anders dan de sfeer in het leven van de doorsnee student. “Ik heb altijd al het gevoel gehad dat iedereen die in het Lemmens studeert, een soort kleine commune op zich vormt”, vertelt Korneel.

“Je hebt hier ook veel meer plaats om te repeteren in vergelijking met andere conservatoria," voegt Andrea daaraan toe. "In plaats van op kot oefenen we in de lokalen die hier ter beschikking zijn.”

Het studeren neemt dan ook erg veel tijd in beslag. “Pianisten zijn waarschijnlijk de mensen die het meeste van hun tijd moeten opofferen. Zij oefenen vijf of zes uur per dag, voor piano alleen. Voor zang kan je maximum twee uur per dag studeren, want anders gaat je stem kapot,” legt Korneel uit.

Student muziektherapie Nanou moet vijf verschillende instrumenten aanleren binnen haar opleiding, die ze later dan kan gebruiken als therapeute: “Ik reken per instrument een half uur per dag. Onze lessen instrument zijn veel minder doorgedreven. Dat komt door het groter aandeel aan theoretische lessen.”

Volgens Korneel is de hoeveelheid tijd die kruipt in het repeteren een van de grootste verschilpunten met doorsnee Leuvense studenten. “Het grootste verschil is dat wij doorheen het jaar iedere dag moeten werken," analyseert hij. "Als je een hele goede student bent, kan je eigenlijk een heel jaar niets doen en dan in de examens alles blokken en er door zijn. Voor ons gaat dat niet."

"Wij moeten iedere dag werken," legt hij uit, "maar dat zorgt er dan ook voor dat we tijdens de blok en de examens minder moeten doen. Het is gewoon een heel andere manier van studeren en er zijn sommige studenten die daar niet in thuishoren.”

Blessures

“Uiteindelijk kan je de opleiding tot professioneel muzikant een beetje vergelijken met topsport: je moet constant trainen. Je streeft naar een topniveau en moet blijven trainen om dat te behouden. Het enige verschil is dat topsporters beter betaald worden”, verklaart Korneel lachend.

Net zoals bij topsport loeren ook voor muzikanten blessures om de hoek. Vooral bij strijkers en pianisten bestaat het gevaar van overbelasting: “Strijkers nemen onnatuurlijke houdingen aan. Sowieso is stress ook een factor, want op die manier span je onbewust je lichaam op. Wij crossen misschien niet door de gangen, maar wij doen wel één bepaalde beweging heel veel en heel vaak opnieuw, net zoals topsporters” legt Andrea uit.

Zelf heeft ze op dit moment een blessure aan het kaak, al is die er niet gekomen door het saxofoon spelen: "Ik klem mijn tanden te hard dicht wanneer ik slaap. Dat is nu wel vervelend aangezien ik er veel last van heb wanneer ik saxofoon speel. Je bijt dan twee uur lang op iets, dat is een trigger. Wij blazers zijn in het algemeen wel minder gevoelig voor kwetsuren, omdat onze houding natuurlijker is."

Ook Nanou maakte al kennis met de pijnlijke gevolgen van haar studies: “Mijn polsen zitten bijvoorbeeld vol cystes. Ik studeer twee uur en half aan instrumenten per dag: drummen, conga spelen, gitaar spelen… Ik heb ook niet zo’n stevige gewrichten (lacht).”

Ups en downs

Toch verminderen die kleine kantjes hun liefde voor hun instrument niet: “Dat gaat met ups en downs. Het is een vreemde vergelijking, maar het is een beetje zoals een relatie. Je bent er dagelijks mee bezig en soms gaat dat echt goed en zit je vol energie. Soms stagneer je of ga je zelfs achteruit. Het kan af en toe echt even genoeg zijn, maar dat duurt nooit lang.”

Ook hier gaat volgens Korneel de vergelijking met topsport op: “Als topsporters plots stoppen met sporten, vertonen ze afkickverschijnselen. Ik denk dat dat ook wel geldt voor muzikanten. Je bent zo gewoon om te spelen. Je mist het als je het niet doet. Er is een reden waarom je hier op het Lemmens zit.”